 |
Ο Θεός των Χριστιανών είναι μεγάλος. «Τίς Θεὸς μέγας ὡς ὁ Θεὸς ἡμῶν;» (Ψαλμ. 76,14). Ποιος μπορεί να συγκριθεί μαζί του; «Οὗτος ὁ Θεὸς ἡμῶν, οὐ λογισθήσεται ἕτερος πρὸς αὐτόν» (Βαρ. 3,36). Ποιος είναι όμοιος μ’ αυτόν (βλ. Β΄ Παρ. 6,14. Ψαλμ. 34,10· 70,19· 85,8). Κανείς. Αυτούς λοιπόν, που ελπίζουν σ’ αυτόν, εφ’ όσον τον πιστεύουν και τον επικαλούνται, δεν θα τους αφήσει να χαθούν......... |
Η ζωή είναι Πορεία προς την Ζωή.
Τρίτη 23 Ιανουαρίου 2018
Ο Θεός των Χριστιανών είναι μεγάλος.
Σάββατο 20 Ιανουαρίου 2018
Ποιος και πως, μπορεί να σωθεί κάποιος;
Να σας πω και κάτι από τη δική μου προσωπική, ταπεινή πείρα; Ο άνθρωπος δεν αλλάζει εύκολα. Και να μην έχουμε την απαίτηση να αλλάξουμε εμείς το μυαλό και την καρδιά του άλλου. Μόνο ο Θεός τα κάνει αυτά. Να έχει όμως το κουράγιο μια μητέρα να πει στο παιδί της την αλήθεια:
«Παιδί μου, αυτό που πιστεύεις, αυτό που θέλεις να κάνεις, νομίζω θα σε βλάψει· δεν είναι σύμφωνο με το θέλημα του Θεού». Να αφήνουμε όμως την ευθύνη για τις πράξεις του και τη ζωή του στο παιδί μας ή στον συνεργάτη μας ή στον όποιο συνομιλητή μας.
Αν όμως εμείς, σώνει και καλά, θέλουμε να επιβάλουμε τις απόψεις μας, και κινδυνολογούμε:
«Θα χαθείς και τι θα κάνεις, και πού θα πας, και θα χάσεις τη ζωή σου, και θα προσβάλεις την οικογένειά μας», όλο αυτό το εκμεταλλεύεται το παιδί με την αρνητική έννοια.
Όσο κοντραριζόμαστε μαζί του, τόσο εκείνο δεν συνέρχεται. Και όσο αφήνουμε τον άνθρωπο ελεύθερο με τη σκέψη να τον φιλοτιμήσουμε, τόσο πιο πολύ μετά εκείνος ανταποκρίνεται, γιατί πιστεύει ότι τον αγαπούμε, ερχόμαστε στη θέση του, τον συμπονούμε. Αλλιώς, αν προσπαθούμε να επιβάλουμε αυτό που θέλουμε εμείς, και τον εαυτό μας τον βλάψαμε και τον άλλο τον χάσαμε.
Επίσης να σας πω και κάτι άλλο, πάλι από την προσωπική μου ταπεινή πείρα… Ο Θεός μας ανέχεται έτσι όπως είμαστε ο καθένας μας, και εμένα και εσάς και όλους. Μας αντέχει, μας υπομένει, δεν μας αποδοκιμάζει. Ποιοι είμαστε εμείς που αποδοκιμάζουμε τον πλησίον μας –το παιδί μας, τον αδελφό μας, τον οποιονδήποτε;
Δεν λέει ο Θεός πουθενά ότι θα σωθούν αυτοί και αυτοί οι χαρακτήρες, εκτός από αυτούς. «Πάντας ανθρώπους», λέει, «θέλει σωθήναι και εις επίγνωσιν αληθείας ελθείν» (Α' Τιμ. 2:4). Επομένως, δεν εξαιρείται κανένας. Ίσα-ίσα, όπως έλεγε ο πάτερ Συμεών, όσο κακό περιεχόμενο κι αν έχει η ψυχή, όση διαστροφή κι αν έχει μέσα της, όση άγνοια ή αδυναμίες και πάθη κι αν έχει, τόσο περισσότερο είναι υποψήφια για τη σωτηρία. Γιατί; Ένας που είναι καλής πάστας άνθρωπος, ένας που έχει από κατασκευής μια καλή κατάσταση μέσα του, αυτός να, καθώς είναι καλός, μένει εκεί πέρα στην καλοσύνη του και δεν νιώθει μέσα του την ανάγκη να αλλάξει· και τελικά αδικεί τον εαυτό του. Ενώ κάποιος που έχει μέσα του όλα αυτά τα αρνητικά και βασανίζεται μια ζωή ολόκληρη πώς να τα ξεπεράσει, πώς να τα βολέψει μέσα του, αυτός μπαίνει σε έναν πιο ουσιαστικό αγώνα. Και τελικά φτάνει μετά πρώτος στη βασιλεία του Θεού.
Από το βιβλίο: Φιλοθέης μοναχής,
Προσεγγίζοντας τη διδαχή του πατρός Συμεών.
Συνάξεις κυριών.
Πανόραμα Θεσσαλονίκης 2016
«Παιδί μου, αυτό που πιστεύεις, αυτό που θέλεις να κάνεις, νομίζω θα σε βλάψει· δεν είναι σύμφωνο με το θέλημα του Θεού». Να αφήνουμε όμως την ευθύνη για τις πράξεις του και τη ζωή του στο παιδί μας ή στον συνεργάτη μας ή στον όποιο συνομιλητή μας.
Αν όμως εμείς, σώνει και καλά, θέλουμε να επιβάλουμε τις απόψεις μας, και κινδυνολογούμε:
«Θα χαθείς και τι θα κάνεις, και πού θα πας, και θα χάσεις τη ζωή σου, και θα προσβάλεις την οικογένειά μας», όλο αυτό το εκμεταλλεύεται το παιδί με την αρνητική έννοια.
Όσο κοντραριζόμαστε μαζί του, τόσο εκείνο δεν συνέρχεται. Και όσο αφήνουμε τον άνθρωπο ελεύθερο με τη σκέψη να τον φιλοτιμήσουμε, τόσο πιο πολύ μετά εκείνος ανταποκρίνεται, γιατί πιστεύει ότι τον αγαπούμε, ερχόμαστε στη θέση του, τον συμπονούμε. Αλλιώς, αν προσπαθούμε να επιβάλουμε αυτό που θέλουμε εμείς, και τον εαυτό μας τον βλάψαμε και τον άλλο τον χάσαμε.
Επίσης να σας πω και κάτι άλλο, πάλι από την προσωπική μου ταπεινή πείρα… Ο Θεός μας ανέχεται έτσι όπως είμαστε ο καθένας μας, και εμένα και εσάς και όλους. Μας αντέχει, μας υπομένει, δεν μας αποδοκιμάζει. Ποιοι είμαστε εμείς που αποδοκιμάζουμε τον πλησίον μας –το παιδί μας, τον αδελφό μας, τον οποιονδήποτε;
Δεν λέει ο Θεός πουθενά ότι θα σωθούν αυτοί και αυτοί οι χαρακτήρες, εκτός από αυτούς. «Πάντας ανθρώπους», λέει, «θέλει σωθήναι και εις επίγνωσιν αληθείας ελθείν» (Α' Τιμ. 2:4). Επομένως, δεν εξαιρείται κανένας. Ίσα-ίσα, όπως έλεγε ο πάτερ Συμεών, όσο κακό περιεχόμενο κι αν έχει η ψυχή, όση διαστροφή κι αν έχει μέσα της, όση άγνοια ή αδυναμίες και πάθη κι αν έχει, τόσο περισσότερο είναι υποψήφια για τη σωτηρία. Γιατί; Ένας που είναι καλής πάστας άνθρωπος, ένας που έχει από κατασκευής μια καλή κατάσταση μέσα του, αυτός να, καθώς είναι καλός, μένει εκεί πέρα στην καλοσύνη του και δεν νιώθει μέσα του την ανάγκη να αλλάξει· και τελικά αδικεί τον εαυτό του. Ενώ κάποιος που έχει μέσα του όλα αυτά τα αρνητικά και βασανίζεται μια ζωή ολόκληρη πώς να τα ξεπεράσει, πώς να τα βολέψει μέσα του, αυτός μπαίνει σε έναν πιο ουσιαστικό αγώνα. Και τελικά φτάνει μετά πρώτος στη βασιλεία του Θεού.
Από το βιβλίο: Φιλοθέης μοναχής,
Προσεγγίζοντας τη διδαχή του πατρός Συμεών.
Συνάξεις κυριών.
Πανόραμα Θεσσαλονίκης 2016
Φροντίδα: Ν. Αποστολίδης
Είπαν και έργαψαν...
 |
" Η αλήθεια, όπως και το φως, τυφλώνει." Albert Camus. " Η αλήθεια του Θεού, δια του φωτισμού, λυτρώνει." Ι. Φιλάδελφος. |
 |
Ευχές για ένα χαρούμενο Σ/Κ γεμάτο Υγεία και Αγάπη! Ευχές για ένα ευλογημένο Σ/Κ γεμάτο Δύναμη και Χαρά! |
Καλημέρα!
Υγεία και Χαρά εύχομαι σε όλους!
Υγεία και Χαρά εύχομαι σε όλους!
Ζήστε την κάθε στιγμή!
Καλό Σαββατοκύριακο!
Ευχόμαστε δημιουργικές
σκέψεις και πράξεις,
δηλαδή απόλαυση της Ζωής.
Ευχόμαστε δημιουργικές
σκέψεις και πράξεις,
δηλαδή απόλαυση της Ζωής.
Παρασκευή 19 Ιανουαρίου 2018
Χρόνια Πολλά, Θερμές Ευχές.
 |
Να είναι τα Χρόνια Σας Πολλά, Καλά κι Ευλογημένα. Ότι ζητάτε από τον Θεό, να είναι για το Καλό Σας. Να είμαστε όλοι εύκολοι στο μοίρασμα της Αγάπης. Να είμαστε όλοι δύσκολοι, στην 'πόζα' και στη γκρίνια. Φίλη και Φίλε μου, καλοί, μα κι εν Χριστώ 'αδέλφια', ας είμαστε όλοι έτοιμοι γι' αντάμωση Του Κυρίου. Κι ως να έλθει εκείνη η στιγμή, του μέγιστου μυστηρίου, να ζούμε, όπως Θέλει ο Κύριος, Χρόνους Πολλούς κι Ευλογημένους. Θερμές Ευχές, Ιωάννης ό Φίλος. |
Καλημέρα για Πάντα.
 |
Καλημέρα σου λέγω κι εύχομαι, να ζεις, εις όλους τους Χρόνους, μαζί με όσους αγαπάς και σ' αγαπούν κι εκείνοι. Να έχετε όλοι Του Θεού, αιώνια ευλογία, με πίστη να πορεύεστε, μ' αγάπη και μ' ελπίδα. |
Ιωάννης ό Φίλος
19 Ιανουαρίου 2018
© MichaelidesPost.Com®
Πέμπτη 18 Ιανουαρίου 2018
Καλησπέρα.
 |
✨Την Καλησπέρα μου να πω, να σας καλό-χαιρετήσω. Υγεία να έχετε άριστη, Καλή Καρδιά σε διάθεση,Αγάπη κι Ευτυχία. ✨✨ |
Τρίτη 16 Ιανουαρίου 2018
4000 Χρόνια Ιστορία Ελληνική και με τον Μέγα Αλέξανδρο, Έλληνες, Φιλέλληνες κι Αγωνιστές.
 |
4000 Χρόνια Ιστορία Ελληνική και με τον Μέγα Αλέξανδρο, όλοι οι Έλληνες Μαζί. Είναι Βαριά Κληρονομιάγια να μην είμαστε όλοι Εκεί, όπου το Καθήκον μας Καλεί,Έλληνες, Φιλέλληνες κι Αγωνιστές. |
Του Αγίου Παϊσίου, διήγηση πιστών.
«Αυτός, πατέρα, είναι ο καλόγερος, που με εσκέπασε, και δεν σκοτώθηκα».
Ὁ μακαριστός παπα–Τύχων ὁ Ρῶσσος ἔλεγε : «Μιά ὥρα ἐργασία, μιά ὥρα προσευχή» κλπ. Ὁ ἅγιος Παΐσιος ὁ Καππαδόκης Ἁγιορείτης ἔχει χωρίσει τό 24ωρο κατά μία–μία ὥρα καί προσευχόταν μία ὥρα γιά κάθε κατηγορία ἀνθρώπων: Γιά τούς ἐργαζομένους, γιά τούς ἱερωμένους καί μοναχούς, γιά τήν νεολαία, γιά τό ἔθνος κλπ.
Νά, ἕνα θαῦμα τῆς προσευχῆς τοῦ ἁγίου Παϊσίου :
«Ἕνας πατέρας μέ τό ἀγοράκι του ἐταξίδευε ἀπό τήν Ἀθήνα, πηγαίνοντας πρός Θεσσαλονίκη. Στή Λάρισα, ὡς συνήθως, ἔκανε στάση τό λεωφορεῖο, γιά νά ἀνασάνουν λίγο οἱ ἐπιβάτες. Κατέβηκαν ἀπό τό λεωφορεῖο καί ὁ πατέρας καί τό παιδί του καί ἐπῆγαν νά περάσουν ἀπέναντι. Τό παιδί ἐξέφυγε ἀπό τόν πατέρα μιά στιγμή καί βρέθηκε στή μέση τοῦ δρόμου. Τότε ἐπέρασε ἕνα φορτηγό αὐτοκίνητο πάνω ἀπό τό παιδί.
Ὁ πατέρας εἶπε:
«Παναγία μου, τό παιδί μου»!
Τό παιδί δέν ἔπαθε τίποτε. Μόλις συνῆλθε, εἶπε στόν πατέρα του:
«Πατέρα, τήν ὥρα, πού ἐπέρασε τό φορτηγό ἀπό πάνω μου, ἕνας καλόγερος ἔπεσε ἀπό πάνω μου καί μέ ἐσκέπασε καί ἔτσι ἐγλύτωσα».
Ὁ πατέρας εἶπε:
«Ποιός καλόγερος, παιδί μου; Δέν εἶδα, οὔτε ἐπέρασε ἀπό ἐδῶ καλόγερος».
«Ὄχι, πατέρα, εἶδα τόν καλόγερο, τό πρόσωπό του ἦταν φωτεινό», εἶπε τό παιδί.
Ἄρχισε, λοιπόν, ὁ πατέρας νά πηγαίνει σέ διάφορα ἀνδρικά μοναστήρια μέ τό παιδί του, ψάχνοντας τόν σωτῆρα τοῦ παιδιοῦ του. Ἐπῆγε κάποτε στήν Ἱερά Μονή Σταυρονικήτα τοῦ Ἁγίου Ὄρους σέ μιά ἀγρυπνία, ὅπου ἦταν καί ὁ ἅγιος Παΐσιος. Μόλις τό παιδί εἶδε τόν ἅγιο Παΐσιο, ἐφώναξε δυνατά:
«Αὐτός, πατέρα, εἶναι ὁ καλόγερος, πού μέ ἐσκέπασε, καί δέν σκοτώθηκα».
Ἀμέσως ὁ πατέρας ἐρώτησε τόν ἅγιο Παΐσιο ποιός εἶναι καί πῶς βρέθηκε στή Λάρισα ἐκεῖνο τό βράδυ. Ὁ ἅγιος Παΐσιος τοῦ εἶπε τό ὄνομά του καί τόν ἐρώτησε λεπτομέρειες. Ὁ πατέρας ἐξήγησε στόν ἅγιο Παΐσιο τό περιστατικό καί ὁ ἅγιος Παΐσιος τόν ἐρώτησε :
«Τί ὥρα συνέβη τό παρ’ ὀλίγον δυστύχημα»;
Αὐτός εἶπε:
«Μία ἡ ὥρα τό πρωΐ».
Ὁ ἅγιος Παΐσιος εἶπε:
«Ἐκείνη τήν ὥρα προσεύχομαι γιά τούς ταξιδιῶτες»…
Απόσπασμα από το κείμενο του Μοναχού Νεόφυτου Γρηγοριάτη: «Ἡ ζωή στό Ἅγιον Ὄρος»
Ὁ μακαριστός παπα–Τύχων ὁ Ρῶσσος ἔλεγε : «Μιά ὥρα ἐργασία, μιά ὥρα προσευχή» κλπ. Ὁ ἅγιος Παΐσιος ὁ Καππαδόκης Ἁγιορείτης ἔχει χωρίσει τό 24ωρο κατά μία–μία ὥρα καί προσευχόταν μία ὥρα γιά κάθε κατηγορία ἀνθρώπων: Γιά τούς ἐργαζομένους, γιά τούς ἱερωμένους καί μοναχούς, γιά τήν νεολαία, γιά τό ἔθνος κλπ.
Νά, ἕνα θαῦμα τῆς προσευχῆς τοῦ ἁγίου Παϊσίου :
«Ἕνας πατέρας μέ τό ἀγοράκι του ἐταξίδευε ἀπό τήν Ἀθήνα, πηγαίνοντας πρός Θεσσαλονίκη. Στή Λάρισα, ὡς συνήθως, ἔκανε στάση τό λεωφορεῖο, γιά νά ἀνασάνουν λίγο οἱ ἐπιβάτες. Κατέβηκαν ἀπό τό λεωφορεῖο καί ὁ πατέρας καί τό παιδί του καί ἐπῆγαν νά περάσουν ἀπέναντι. Τό παιδί ἐξέφυγε ἀπό τόν πατέρα μιά στιγμή καί βρέθηκε στή μέση τοῦ δρόμου. Τότε ἐπέρασε ἕνα φορτηγό αὐτοκίνητο πάνω ἀπό τό παιδί.
Ὁ πατέρας εἶπε:
«Παναγία μου, τό παιδί μου»!
Τό παιδί δέν ἔπαθε τίποτε. Μόλις συνῆλθε, εἶπε στόν πατέρα του:
«Πατέρα, τήν ὥρα, πού ἐπέρασε τό φορτηγό ἀπό πάνω μου, ἕνας καλόγερος ἔπεσε ἀπό πάνω μου καί μέ ἐσκέπασε καί ἔτσι ἐγλύτωσα».
Ὁ πατέρας εἶπε:
«Ποιός καλόγερος, παιδί μου; Δέν εἶδα, οὔτε ἐπέρασε ἀπό ἐδῶ καλόγερος».
«Ὄχι, πατέρα, εἶδα τόν καλόγερο, τό πρόσωπό του ἦταν φωτεινό», εἶπε τό παιδί.
Ἄρχισε, λοιπόν, ὁ πατέρας νά πηγαίνει σέ διάφορα ἀνδρικά μοναστήρια μέ τό παιδί του, ψάχνοντας τόν σωτῆρα τοῦ παιδιοῦ του. Ἐπῆγε κάποτε στήν Ἱερά Μονή Σταυρονικήτα τοῦ Ἁγίου Ὄρους σέ μιά ἀγρυπνία, ὅπου ἦταν καί ὁ ἅγιος Παΐσιος. Μόλις τό παιδί εἶδε τόν ἅγιο Παΐσιο, ἐφώναξε δυνατά:
«Αὐτός, πατέρα, εἶναι ὁ καλόγερος, πού μέ ἐσκέπασε, καί δέν σκοτώθηκα».
Ἀμέσως ὁ πατέρας ἐρώτησε τόν ἅγιο Παΐσιο ποιός εἶναι καί πῶς βρέθηκε στή Λάρισα ἐκεῖνο τό βράδυ. Ὁ ἅγιος Παΐσιος τοῦ εἶπε τό ὄνομά του καί τόν ἐρώτησε λεπτομέρειες. Ὁ πατέρας ἐξήγησε στόν ἅγιο Παΐσιο τό περιστατικό καί ὁ ἅγιος Παΐσιος τόν ἐρώτησε :
«Τί ὥρα συνέβη τό παρ’ ὀλίγον δυστύχημα»;
Αὐτός εἶπε:
«Μία ἡ ὥρα τό πρωΐ».
Ὁ ἅγιος Παΐσιος εἶπε:
«Ἐκείνη τήν ὥρα προσεύχομαι γιά τούς ταξιδιῶτες»…
Απόσπασμα από το κείμενο του Μοναχού Νεόφυτου Γρηγοριάτη: «Ἡ ζωή στό Ἅγιον Ὄρος»
ΛΟΓΟΙ ΑΣΚΗΤΙΚΟΙ
Τα 4 πράγματα που σκοτίζουν την ψυχή.
Ο άνθρωπος για να έχει πνευματική ζωή, να έχει το φως στη ζωή του, πρέπει να έχει τελεία επικοινωνία με το περιβάλλον του. Από τη στιγμή που δεν έχει αυτή την απλή, την φυσική, την άνετη εγκατάλειψη και παράδοση του εαυτού του στον άλλον, και επομένως την βίωση του άλλου ως οικείου μέλους, δεν μπορεί να έχει Θεόν. Γι' αυτό σκοτίζεται η ψυχή, όταν κλονίζεται η σχέση της με τον Θεό.
Μίσος
Πως όμως κλονίζεται; Με το να μισεί τον πλησίον του. Το 'μισώ τον πλησίον' έχει κατά κύριον λόγο ενεργητική έννοια και σημαίνει, κτυπώ, αρνούμαι, επιτίθεμαι εναντίον του άλλου. Εκφράζει την επιθετική διάθεση της ψυχής. Αντί να έχω φυσική σχέση με τον άλλον, να τον βάζω στην καρδιά μου, έχω το μίσος, που είναι μία έξοδος του άλλου από την καρδιά μου και από την ζωή μου. Μίσος λοιπόν είναι να βλέπω ως έτερον τον άλλον, να τον πετάω έξω από την καρδιά μου, να μην το θεωρώ ως είναι μου. Αντί να δω ότι ο άλλος είμαι εγώ, βλέπω ότι είναι κάτι διαφορετικό. Αυτό μπορεί να είναι φυσικό για τους ανθρώπους του κόσμου, αλλά για μας, που είμαστε σώμα Χριστού, είναι αφύσικο.
Το μίσος είναι εκ των μεγάλων αμαρτημάτων, διότι είναι απόρροια μεγάλης εμπαθείας και δείχνει ότι ο άνθρωπος δούλεψε πολλά χρόνια στην αμαρτία και τα πάθη, και έχει σκληρυνθεί τόσο πολύ η καρδιά του, ώστε κατά κάποιο τρόπο έγινε ανώμαλη και όχι μόνο δεν μπορεί να αγαπήσει, αλλά και μισεί.
Χρειάζεται πολύ δάκρυ για να αποβάλλει κάποιος το μίσος. Δεν είναι υπόθεση μιας αποφάσεως απλώς ή αγώνος μιας μέρας. Όταν μισώ κάποιον, δεν μπορώ να πω, αποφασίζω να μην τον μισώ. Μπορώ να πω, αποφασίζω να μην τον χτυπήσω, να μην τον βλάψω, αλλά για να μην τον μισώ πλέον, χρειάζεται μια εσωτερική κάθαρσις. Το μίσος προς τον πλησίον φανερώνει μεγάλο βάθος πάθους, γι" αυτό και συσκοτίζει την ψυχή.
Εξουθένωση
Πως αλλιώς κλονίζεται η σχέση με τους άλλους; Με την εξουθένωση. Με το να ταπεινώνεις τον άλλον. Με το να τον κρίνεις. Όταν όμως κρίνω τον άλλον, τον βγάζω πάντοτε μικρό, μηδαμινό, τίποτα. Είναι τόσος ο εγωισμός του ανθρώπου, ώστε τίποτε δεν μπορεί να σταθεί ενώπιον της κρίσεως του, ούτε ένας Θεός, πόσο μάλλον ένας άνθρωπος. Το να θεωρώ τον άλλον ως κατώτερο, περισσότερο όμως το να το εκφράζω, είναι κεφαλαιώδες αμάρτημα.
Ζήλεια
Άλλη μορφή σχέσεως μας με τους ανθρώπους, η οποία διαταράσσει την ειρήνη και την ενότητα, είναι η ζήλεια με όλες τις έννοιες. Ζηλεύω κάποιον από αγάπη, τον θεωρώ δικό μου και ενώνομαι αναπόσπαστα μαζί του. Η ένωση αυτή δεν είναι εν τω σώματι του Χριστού, είναι μία υποβίβαση του σώματος του Χριστού σε ανθρώπινη σχέση. Είναι επίσης μία πλήρης μοιχική εσωτερική ενέργεια. Αν πάρουμε την ζήλεια με την έννοια ότι ζηλεύω αυτόν τον άνθρωπο και τον απωθώ, τότε η ζήλεια είναι έκφραση εσωτερικής αδυναμίας αλλά και ανώμαλης αγάπης. Δηλαδή τον αγαπώ κατά τρόπο εγωιστικό και αποκλειστικό, πιστεύω ότι έχω δικαιώματα στη ζωή του και ότι αυτός έχει υποχρεώσεις απέναντί μου, ότι πρέπει να μου δίνει λογαριασμό για το που πηγαίνει και τι κάνει. Η ζήλεια λοιπόν είναι διαταραχή των σχέσεών μας λόγω περισσής εσωτερικής ψυχικής ενέργειας.
Ζήλεια είναι κάθε στροφή προς τον άλλον, που ξεκινάει από κάτι υπερβολικό, από έναν ζήλο, από μία ζέση, από μία βράση. Επομένως ζήλος μπορεί να είναι το ενδιαφέρον μου, η αγάπη μου, η φροντίδα μου να τον σώσω, να τον βοηθήσω να βγει από την αμαρτία, να γίνει παιδί του Θεού. Αυτή η ζέσις είναι ένας αφύσικος εσωτερικός οργασμός, μία αφύσικη πνευματική συσσωμάτωση.
Γογγυσμός
Το αντίθετο της ζήλειας είναι ο γογγυσμός, ο οποίος επίσης προέρχεται από αδυναμία της ψυχής. Γογγύζω σημαίνει διαμαρτύρομαι, αρνούμαι, παραπονούμαι, είμαι στενοχωρημένος, δεν ικανοποιούμαι. Αυτόν τον γογγυσμό τον εκφράζω στο περιβάλλον μου, στα γραπτά μου, στην προσευχή μου. Ζητώ λόγου χάριν, κάτι από τον άλλον, ή προσδοκώ ή απαιτώ κάτι. Δεν μου το δίνει όμως, γιατί και αυτός είναι απορροφημένος από τον δικό του αγώνα και πόθο, από την δική του σκέψη, αμαρτία, χαρά, από τη δική του ακολασία, αγιότητα ή αρετή. Τότε πέφτω σε έναν γογγυσμό, διότι περιθωριοποιούμαι στην σκέψη του. Προσεύχεται αυτός, νομίζω ότι με αφήνει μοναχό μου. Ενδιαφέρεται για μένα, νομίζω ότι δεν το έκανε από αγάπη ή ότι το έκανε ελλιπές.
Ο γογγυσμός είναι το ανικανοποίητο που νοιώθουμε στη ζωή μας και προέρχεται από ένα μειονεκτικό εγώ. Η ζήλεια προέρχεται από ένα εγώ υπερτροφικό, ενώ η εξουδένωση από ένα εγώ αυτοτρεφόμενο και αυτοδυναμούμενο άνευ Θεού, που βλέπει τον άλλον κατώτερο, μηδαμινό. Το μίσος είναι η διαφοροποίηση, η απώθηση του άλλου από την ύπαρξη μας.
*από το βιβλίο: «ΛΟΓΟΙ ΑΣΚΗΤΙΚΟΙ» ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΣΤΟΝ ΑΒΒΑ ΗΣΑΪΑ ΣΙΜΩΝΟΠΕΤΡΙΤΗΣ ΑΡΧ. ΑΙΜΙΛΙΑΝΟΣ
Ο άνθρωπος για να έχει πνευματική ζωή, να έχει το φως στη ζωή του, πρέπει να έχει τελεία επικοινωνία με το περιβάλλον του. Από τη στιγμή που δεν έχει αυτή την απλή, την φυσική, την άνετη εγκατάλειψη και παράδοση του εαυτού του στον άλλον, και επομένως την βίωση του άλλου ως οικείου μέλους, δεν μπορεί να έχει Θεόν. Γι' αυτό σκοτίζεται η ψυχή, όταν κλονίζεται η σχέση της με τον Θεό.
Μίσος
Πως όμως κλονίζεται; Με το να μισεί τον πλησίον του. Το 'μισώ τον πλησίον' έχει κατά κύριον λόγο ενεργητική έννοια και σημαίνει, κτυπώ, αρνούμαι, επιτίθεμαι εναντίον του άλλου. Εκφράζει την επιθετική διάθεση της ψυχής. Αντί να έχω φυσική σχέση με τον άλλον, να τον βάζω στην καρδιά μου, έχω το μίσος, που είναι μία έξοδος του άλλου από την καρδιά μου και από την ζωή μου. Μίσος λοιπόν είναι να βλέπω ως έτερον τον άλλον, να τον πετάω έξω από την καρδιά μου, να μην το θεωρώ ως είναι μου. Αντί να δω ότι ο άλλος είμαι εγώ, βλέπω ότι είναι κάτι διαφορετικό. Αυτό μπορεί να είναι φυσικό για τους ανθρώπους του κόσμου, αλλά για μας, που είμαστε σώμα Χριστού, είναι αφύσικο.
Το μίσος είναι εκ των μεγάλων αμαρτημάτων, διότι είναι απόρροια μεγάλης εμπαθείας και δείχνει ότι ο άνθρωπος δούλεψε πολλά χρόνια στην αμαρτία και τα πάθη, και έχει σκληρυνθεί τόσο πολύ η καρδιά του, ώστε κατά κάποιο τρόπο έγινε ανώμαλη και όχι μόνο δεν μπορεί να αγαπήσει, αλλά και μισεί.
Χρειάζεται πολύ δάκρυ για να αποβάλλει κάποιος το μίσος. Δεν είναι υπόθεση μιας αποφάσεως απλώς ή αγώνος μιας μέρας. Όταν μισώ κάποιον, δεν μπορώ να πω, αποφασίζω να μην τον μισώ. Μπορώ να πω, αποφασίζω να μην τον χτυπήσω, να μην τον βλάψω, αλλά για να μην τον μισώ πλέον, χρειάζεται μια εσωτερική κάθαρσις. Το μίσος προς τον πλησίον φανερώνει μεγάλο βάθος πάθους, γι" αυτό και συσκοτίζει την ψυχή.
Εξουθένωση
Πως αλλιώς κλονίζεται η σχέση με τους άλλους; Με την εξουθένωση. Με το να ταπεινώνεις τον άλλον. Με το να τον κρίνεις. Όταν όμως κρίνω τον άλλον, τον βγάζω πάντοτε μικρό, μηδαμινό, τίποτα. Είναι τόσος ο εγωισμός του ανθρώπου, ώστε τίποτε δεν μπορεί να σταθεί ενώπιον της κρίσεως του, ούτε ένας Θεός, πόσο μάλλον ένας άνθρωπος. Το να θεωρώ τον άλλον ως κατώτερο, περισσότερο όμως το να το εκφράζω, είναι κεφαλαιώδες αμάρτημα.
Ζήλεια
Άλλη μορφή σχέσεως μας με τους ανθρώπους, η οποία διαταράσσει την ειρήνη και την ενότητα, είναι η ζήλεια με όλες τις έννοιες. Ζηλεύω κάποιον από αγάπη, τον θεωρώ δικό μου και ενώνομαι αναπόσπαστα μαζί του. Η ένωση αυτή δεν είναι εν τω σώματι του Χριστού, είναι μία υποβίβαση του σώματος του Χριστού σε ανθρώπινη σχέση. Είναι επίσης μία πλήρης μοιχική εσωτερική ενέργεια. Αν πάρουμε την ζήλεια με την έννοια ότι ζηλεύω αυτόν τον άνθρωπο και τον απωθώ, τότε η ζήλεια είναι έκφραση εσωτερικής αδυναμίας αλλά και ανώμαλης αγάπης. Δηλαδή τον αγαπώ κατά τρόπο εγωιστικό και αποκλειστικό, πιστεύω ότι έχω δικαιώματα στη ζωή του και ότι αυτός έχει υποχρεώσεις απέναντί μου, ότι πρέπει να μου δίνει λογαριασμό για το που πηγαίνει και τι κάνει. Η ζήλεια λοιπόν είναι διαταραχή των σχέσεών μας λόγω περισσής εσωτερικής ψυχικής ενέργειας.
Ζήλεια είναι κάθε στροφή προς τον άλλον, που ξεκινάει από κάτι υπερβολικό, από έναν ζήλο, από μία ζέση, από μία βράση. Επομένως ζήλος μπορεί να είναι το ενδιαφέρον μου, η αγάπη μου, η φροντίδα μου να τον σώσω, να τον βοηθήσω να βγει από την αμαρτία, να γίνει παιδί του Θεού. Αυτή η ζέσις είναι ένας αφύσικος εσωτερικός οργασμός, μία αφύσικη πνευματική συσσωμάτωση.
Γογγυσμός
Το αντίθετο της ζήλειας είναι ο γογγυσμός, ο οποίος επίσης προέρχεται από αδυναμία της ψυχής. Γογγύζω σημαίνει διαμαρτύρομαι, αρνούμαι, παραπονούμαι, είμαι στενοχωρημένος, δεν ικανοποιούμαι. Αυτόν τον γογγυσμό τον εκφράζω στο περιβάλλον μου, στα γραπτά μου, στην προσευχή μου. Ζητώ λόγου χάριν, κάτι από τον άλλον, ή προσδοκώ ή απαιτώ κάτι. Δεν μου το δίνει όμως, γιατί και αυτός είναι απορροφημένος από τον δικό του αγώνα και πόθο, από την δική του σκέψη, αμαρτία, χαρά, από τη δική του ακολασία, αγιότητα ή αρετή. Τότε πέφτω σε έναν γογγυσμό, διότι περιθωριοποιούμαι στην σκέψη του. Προσεύχεται αυτός, νομίζω ότι με αφήνει μοναχό μου. Ενδιαφέρεται για μένα, νομίζω ότι δεν το έκανε από αγάπη ή ότι το έκανε ελλιπές.
Ο γογγυσμός είναι το ανικανοποίητο που νοιώθουμε στη ζωή μας και προέρχεται από ένα μειονεκτικό εγώ. Η ζήλεια προέρχεται από ένα εγώ υπερτροφικό, ενώ η εξουδένωση από ένα εγώ αυτοτρεφόμενο και αυτοδυναμούμενο άνευ Θεού, που βλέπει τον άλλον κατώτερο, μηδαμινό. Το μίσος είναι η διαφοροποίηση, η απώθηση του άλλου από την ύπαρξη μας.
*από το βιβλίο: «ΛΟΓΟΙ ΑΣΚΗΤΙΚΟΙ» ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΣΤΟΝ ΑΒΒΑ ΗΣΑΪΑ ΣΙΜΩΝΟΠΕΤΡΙΤΗΣ ΑΡΧ. ΑΙΜΙΛΙΑΝΟΣ
Φροντίδα: Ν. Αποστολίδης
© MichaelidesPost.Com®
Οἱ Ἅγιοι Κωνσταντῖνος καὶ Ἑλένη.
21 Μαΐου Οἱ Ἅγιοι Κωνσταντῖνος καὶ Ἑλένη
Ὁ Μέγας Κωνσταντῖνος γεννήθηκε τὸ 274 μ.Χ. Πατέρας του ἦταν ὁ Κωνστάντιος ὁ Α´ ὁ Χλωρὸς καὶ μητέρα του ἡ Ἑλένη, ἀπὸ τὸ Δρέπανο τῆς Βιθυνίας. Ὁ Κωνσταντῖνος ἀπὸ 18 χρονῶν ἔγινε στρατιωτικὸς καί, χάρη στὴν ἀνδρεία του, τιμήθηκε μὲ τὰ ἀνώτατα ἀξιώματα τοῦ στρατοῦ. Ἦταν αὐτός, ποὺ μὲ τὸ χριστιανικὸ σταυροειδὲς λάβαρο μὲ τὸ ἑλληνόγραμμα «ἐν τούτῳ νίκα», κατατρόπωσε τὰ στρατεύματα τοῦ Μαξεντίου καὶ ἔπειτα τοῦ Λικινίου. Ἐπίσης, ἦταν ὁ πρῶτος αὐτοκράτωρ ποὺ εὐνόησε τὴν Ἐκκλησία, μετὰ ἀπὸ τρεῖς αἰῶνες ἀνελέητου διωγμοῦ. Μετέφερε τὴν πρωτεύουσα τοῦ κράτους του στὸ ἀρχαῖο βυζάντιο, καὶ ἐκεῖ ἔκτισε τὴν βασίλισσα τῶν πόλεων, τὴν Κωνσταντινούπολη. Στὸ τέλος, ὁ Κωνσταντῖνος ἀξιώθηκε καὶ τοῦ Ἁγίου Βαπτίσματος, καὶ ἀμέσως μετὰ εἶπε: «Νῦν ἀληθεῖ λόγω μακάριον οἴδ᾿ ἑμαυτόν, νῦν τῆς ἀθανάτου ζωῆς πεφάναι ἄξιον, νῦν τοῦ θείου μετειληφέναι φωτὸς πεπίστευκα». Τώρα, δηλαδή, σύμφωνα μὲ τὸ λόγο τῆς ἀλήθειας, ξέρω ὅτι εἶμαι μακάριος, τώρα ἔχω γίνει ἄξιος τῆς ἀθανάτου ζωῆς, τώρα ἔχω πιστέψει πὼς ἔλαβα τὸ θεῖο φῶς.
Ὁ Μέγας Κωνσταντῖνος πέθανε σὲ ἡλικία 63 ἐτῶν (21 Μαΐου 337). Ἡ δὲ μητέρα του Ἑλένη, ποὺ συνεορτάζεται μὲ τὸ γιό της, ἦταν αὐτὴ ποὺ βρῆκε τὸν Τίμιο Σταυρὸ στοὺς Ἁγίους Τόπους καὶ ἔδωσε στὸ Μ. Κωνσταντῖνο τὴν πρέπουσα διαπαιδαγώγηση. Ἄλλωστε, καὶ ὁ ἴδιος τὴν τίμησε, ὅταν στὴ μεγάλη πλατεῖα τῆς Κωνσταντινουπόλεως ἔκτισε δυὸ στῆλες, μία δική του καὶ μία τῆς Ἑλένης, ποὺ ἔφερε τὴν ἐπιγραφή: «Εἷς Ἅγιος, εἷς Κύριος, Ἰησοῦς Χριστός, εἰς δόξαν Θεοῦ Πατρός, Ἀμήν».
Ὁ Μέγας Κωνσταντῖνος γεννήθηκε τὸ 274 μ.Χ. Πατέρας του ἦταν ὁ Κωνστάντιος ὁ Α´ ὁ Χλωρὸς καὶ μητέρα του ἡ Ἑλένη, ἀπὸ τὸ Δρέπανο τῆς Βιθυνίας. Ὁ Κωνσταντῖνος ἀπὸ 18 χρονῶν ἔγινε στρατιωτικὸς καί, χάρη στὴν ἀνδρεία του, τιμήθηκε μὲ τὰ ἀνώτατα ἀξιώματα τοῦ στρατοῦ. Ἦταν αὐτός, ποὺ μὲ τὸ χριστιανικὸ σταυροειδὲς λάβαρο μὲ τὸ ἑλληνόγραμμα «ἐν τούτῳ νίκα», κατατρόπωσε τὰ στρατεύματα τοῦ Μαξεντίου καὶ ἔπειτα τοῦ Λικινίου. Ἐπίσης, ἦταν ὁ πρῶτος αὐτοκράτωρ ποὺ εὐνόησε τὴν Ἐκκλησία, μετὰ ἀπὸ τρεῖς αἰῶνες ἀνελέητου διωγμοῦ. Μετέφερε τὴν πρωτεύουσα τοῦ κράτους του στὸ ἀρχαῖο βυζάντιο, καὶ ἐκεῖ ἔκτισε τὴν βασίλισσα τῶν πόλεων, τὴν Κωνσταντινούπολη. Στὸ τέλος, ὁ Κωνσταντῖνος ἀξιώθηκε καὶ τοῦ Ἁγίου Βαπτίσματος, καὶ ἀμέσως μετὰ εἶπε: «Νῦν ἀληθεῖ λόγω μακάριον οἴδ᾿ ἑμαυτόν, νῦν τῆς ἀθανάτου ζωῆς πεφάναι ἄξιον, νῦν τοῦ θείου μετειληφέναι φωτὸς πεπίστευκα». Τώρα, δηλαδή, σύμφωνα μὲ τὸ λόγο τῆς ἀλήθειας, ξέρω ὅτι εἶμαι μακάριος, τώρα ἔχω γίνει ἄξιος τῆς ἀθανάτου ζωῆς, τώρα ἔχω πιστέψει πὼς ἔλαβα τὸ θεῖο φῶς.
Ὁ Μέγας Κωνσταντῖνος πέθανε σὲ ἡλικία 63 ἐτῶν (21 Μαΐου 337). Ἡ δὲ μητέρα του Ἑλένη, ποὺ συνεορτάζεται μὲ τὸ γιό της, ἦταν αὐτὴ ποὺ βρῆκε τὸν Τίμιο Σταυρὸ στοὺς Ἁγίους Τόπους καὶ ἔδωσε στὸ Μ. Κωνσταντῖνο τὴν πρέπουσα διαπαιδαγώγηση. Ἄλλωστε, καὶ ὁ ἴδιος τὴν τίμησε, ὅταν στὴ μεγάλη πλατεῖα τῆς Κωνσταντινουπόλεως ἔκτισε δυὸ στῆλες, μία δική του καὶ μία τῆς Ἑλένης, ποὺ ἔφερε τὴν ἐπιγραφή: «Εἷς Ἅγιος, εἷς Κύριος, Ἰησοῦς Χριστός, εἰς δόξαν Θεοῦ Πατρός, Ἀμήν».
Φροντίδα: Ν. Αποστολίδης
© MichaelidesPost.Com®
Έχει ο Θεός και είναι Εδώ...
Ζήσε κάθε μέρα απλά και πες «ευχαριστώ»
Mας λέει ο Χριστός: «Ήρθα στη γη Εγώ, ο Θεός, για να σε μάθω, παιδί μου, να μην πηγαίνεις πάρα πολύ μακριά με το μυαλό σου. Γιατί θα αρρωστήσεις. Μη φορτώνεσαι πολλά. Ζήσε κάθε μέρα με απλότητα. Φάε το ψωμάκι σου σήμερα. Και πες "ευχαριστώ".
Σήμερα δεν έχεις να φας; Έχεις. Τώρα που διαβάζεις δεν έχεις να φας; Έχεις. Γιατί, αν δεν είχες, δεν θα είχες το κουράγιο νηστικός να διαβάζεις. Έχεις να φας. Σε τρελαίνουν σκέψεις όμως για το μετά. "Αύριο δεν θα βρω δουλειά. Μου είπαν ότι θα μ' απολύσουν. Με φοβίζει η κρίση…"» Και επιμένει ο Χριστός: «Κοίτα το σήμερα. Αύριο, φίλε μου, μπορεί να μας πάρει ο Κύριος και να ξεκουραστούμε, να πάμε στον Παράδεισο». (Μην ανησυχείς, δεν θα σε πάρει, αλλά το λέω επειδή σε πιάνει αυτός ο πανικός για το μετά. Είσαι σίγουρος γι' αυτό το μετά. Όλα αυτά που έχεις στην καρδιά σου είναι λογισμοί. Άλλαξε τους λογισμούς σου κι όλα θα τα δεις αλλιώς.
Ήρθε ο Κύριος στη γη για να σου δώσει φωτεινούς λογισμούς και να δεις όλα τα θέματά σου μέσα στο φως Του, ώστε να πάρεις ελπίδα, δύναμη και κουράγιο! Γεννήθηκε ο Χριστός για να σε γαληνέψει. Μάθε να ανακοινώνεις και να λες αυτά που έχεις μέσα σου. Για να ηρεμείς. Να επικοινωνείς με έναν άνθρωπο που αγαπάς και να μοιράζεσαι τον πόνο σου. Μην τα κρατάς όλα αυτά μέσα σου. Διότι έτσι γίνονται δηλητήριο και στο τέλος αρρώστια. Γιατί και οι σωματικές αρρώστιες ξεκινούν από ψυχικές εντάσεις. Κι ήρθε ο Χριστός στη γη γι' αυτόν ακριβώς τον λόγο: να σου πάρει τον καρκίνο. Της ψυχής και του σώματος. Διότι, αν η ψυχή σου γαληνέψει, αν κοιμάσαι σαν τα παιδάκια, που δεν έχουν αγωνία για το αύριο, θα είναι και το σώμα σου γαλήνιο. Έχεις ακούσει ποτέ κάποιο παιδάκι να λέει με αγωνία: «Τι θα κάνω αύριο, για να δούμε;» Το παιδάκι ζει τη στιγμή! Το τώρα. Εσύ θα σκεφτείς, βέβαια, για το μέλλον των παιδιών σου. Θα σκεφτείς για τα χρήματα που έχεις στην τράπεζα και πρέπει να συγκεντρώσεις για το δάνειο, για το σπίτι, για τα έξοδα, για το αυτοκίνητο. Θα τα σκεφτείς όλα αυτά, αλλά όχι με τέτοιον τρόπο, που να σε διαλύσουν. Δεν πρέπει να διαλυθείς. Θα τα σκεφτείς για λίγο και μετά θα πεις:
«Έχει ο Θεός. Σήμερα καλά δεν είμαστε; Καλά δεν πάει η ζωή; Καλά πάει». Καλά πάει! Μάθε να λες ένα «ευχαριστώ».
Μάθε να κοιτάς το φως κι όχι το σκοτάδι. Και ν' ανοίγεις τα χέρια σου στον Χριστό, όπως έλεγε ο Άγιος Πορφύριος, «η λύση για το σκοτάδι της γης δεν είναι να σκαλίζουμε αυτό το σκοτάδι και ν' ασχολούμαστε μαζί του. Άνοιξε την αγκαλιά σου στον Χριστό. Να η λύση». Είναι δυνατό να υπάρχει ο Χριστός δίπλα σου, ο Κύριος, και να έχεις και απελπισία; Αν βάλεις τον Χριστό στη ζωή σου, θα σου φέρει την ελπίδα. Δες αλλιώς αυτό που σε πονά. Μπορείς να το δεις αλλιώς. Έχεις πάθει… Ξέρεις τι έχεις πάθει; Έναν εθισμό. Μια συνήθεια στην απογοήτευση. Και τη ζητάς πλέον διαρκώς. Πόσες φορές το βλέπω αυτό όταν μιλάω με κάποιον και προσπαθώ να του δώσω ελπίδα, αλλά εκείνος αντιστέκεται στη χαρά. Και μ' εσένα το 'χω πάθει αυτό. Να προσπαθώ εγώ να μεταφέρω ένα κύμα ελπίδας στην ψυχή σου κι εσύ να μην το δέχεσαι. Κι ενώ μπορείς να χαρείς, με τον τρόπο σου λες: «Όχι, όχι, εγώ προτιμώ να βρω κάτι να απογοητευτώ, να σκεφτώ κάτι δυσάρεστο. Μου φαίνεται πιο συνηθισμένο και βολικό. Δεν γίνεται να πιστέψω ότι εγώ θα χαρώ! Δεν μπορώ να δεχτώ ότι όλα θα πάνε καλά στη ζωή μου. Πρέπει να βρω κάτι να στενοχωριέμαι».
Κι ήρθε ο Χριστός και μας είπε να χαιρόμαστε.
Φροντίδα: Ν. Αποστολίδης.
© MichaelidesPost.Com®
Κυριακή 14 Ιανουαρίου 2018
Όλα αρχίζουν από μια ευχή. Λοιπόν, ας ευχηθούμε.
 |
Φίλες, Φίλοι, Καλημέρα. Ζητούμε από το Θεό, και θα λάβουμε το αγαθό. Χτυπούμε την πόρτα του παραδείσου, και θα λάβουμε την ευλογία, ώστε να αρχίσουμε πορεία μετάνοιας. Ο Κύριος είναι πάντα εδώ, αρκεί να Τον κοιτάξουμε και θα μας αγκαλιάσει. Όλα αρχίζουν από μια ευχή. Ευχόμαστε λοιπόν.... |
Εξαγόρευση των Αμαρτιών.
 |
Όταν λησμονούμε τις αμαρτίες μας, τις θυμάται ο Θεός... και όταν θυμόμαστε τις αμαρτίες μας, τις λησμονεί ο Θεός. |
Παρασκευή 12 Ιανουαρίου 2018
Αθανάσιος Βέγγος, ο Καλός Άνθρωπος
 |
Δεν έχω χρόνο να μισώ αυτούς που με μισούν. Είμαι απασχολημένος αγαπώντας αυτούς που με αγαπούν. Ο Χριστιανικός Πολιτισμός δεν αποκλείει κανέναν, και αυτό είναι δογματικό. Κρίμα να μην το καταφέρνουμε όλοι μας, με μεγάλη μας ευκολία. |
Φωτογραφία: Ν. Αποστολίδης
Σχολιασμός: Ι. Μιχαηλίδης
Σχολιασμός: Ι. Μιχαηλίδης
Πέμπτη 11 Ιανουαρίου 2018
Η Αγάπη και η Ανθρωπιά σπανίζουν πια...
 |
Η λεζάντα γράφει... Ένα πράγμα δεν σπουδάζεται στη ζωή: "Να είσαι άνθρωπος". Στην πραγματικότητα, στον εικοστό πρώτο αιώνα, μας εκπαιδεύουν σε απάνθρωπες 'σκέψεις' και 'πρακτικές'. |
 |
Η λεζάντα σημειώνει: Εκεί που υπάρχει πολύ αγάπη, εκεί υπάρχουν και πολλά λάθη... ...εκεί που δεν υπάρχει αγάπη εκεί όλα είναι λάθος. Στην πραγματικότητα, μόνο η αγάπη συν Θεό προσφέρεται χωρίς πολλά λάθη. |
 |
Η λεζάντα αναφέρει... Το ποιους έχεις δίπλα σου δείχνει τον χαρακτήρα σου... Το ποιους άφησες πίσω στο παρελθόν, την αξιοπρέπεια σου... Στην πραγματικότητα όμως, όταν έχεις τον Θεό δίπλα σου, αγαπάς μέχρι συγνώμης όλους όσους έχουν περάσει από δίπλα σου στη ζωή σου. |
 |
Μπορεί για τον κόσμο να είσαι απλά κάποιος... Αλλά για κάποιον είσαι όλος ο κόσμος... Μη ξεχνάς ποτέ, ότι μπορείς να βοηθήσεις και έναν άνθρωπο, διότι και η Ανθρωπιά είναι μία αρετή, που πρέπει να αυξηθεί. |
 |
Όταν είσαι έτοιμος να παραιτηθείς απ' όλα, σκέψου ανθρώπους με προβλήματα... Η Ζωή θέλει πολλές φορές, σθένος αντιμετώπισης. Μόνο η απελπισία είναι κατάντια και συνοδεύεται από τη μιζέρια. |
 |
Ας έβρεχε ανθρωπιά Θεέ μου... κι ας μη σταμάταγε ποτέ... Στις Ημέρες του εικοστού αιώνα, δυστυχώς δεν διδάσκεται η Ανθρωπιά, κάθε άλλο... μάλιστα. |
© Σχολιασμός:
Ι. Μιχαηλίδης
Συλλογή Φωτογραφιών:
Ν. Αποστολίδης,
Ι. Μιχαηλίδης
Συλλογή Φωτογραφιών:
Ν. Αποστολίδης,
Κυριακή 7 Ιανουαρίου 2018
Σήμερα, ο Ιωάννης Εύχεται, στους Φίλους όλου του Κόσμου.
 |
Φίλες και Φίλοι μου, Χρόνια Πολλά, Καλή Χρονιά και Ζήτω. Όλους σας, σας χαιρετώ, πολλά φιλιά σας στέλνω. Ιωάννης είναι το όνομα και «Δώρο Θεού» σημαίνει. Απ' την Αγάπη Του Θεού, να έχετε Ευλογίες. Στο ύψος θέλω να σταθώ, ενός καλού στρατιώτη, που την Πατρίδα του Αγαπά και του Θεού τη Δόξα. Να είστε όλοι σας καλά, να Ζείτε Ευτυχισμένοι. Υγεία να έχετε άριστη κι Ελπίδα για το Μέλλον. |
Ιωάννης ό Φίλος 7 Ιανουαρίου
[για την αντιγραφή: Ι. Μιχαηλίδης]
Σάββατο 6 Ιανουαρίου 2018
Θεοφάνια, προς την Οδό του Παραδείσου.
 |
Ήρθε ο Χρόνος ο Καλός, του Ευαγγελισμού η Ώρα. Εδώ και τώρα να συμβεί, ο Δρόμος της Επιστροφής, Οδός του Παραδείσου. Ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός, να έρθει να κατοικήσει, στου καθενός μας τη ψυχή και να μας ευλογήσει. Προς την Οδό του Παραδείσου. Πρεσβύτεροι και Διάκονοι, στο δρόμο κάθε μέρα, να νουθετούν ανθρώπους ξεμπλέκοντας του λογισμούς, προς την Οδό του Παραδείσου. Έχουν 'ανάγκες' οι πιστοί, νοιώθουν και προδομένοι, τους έλειψε η κατήχηση έχουν πολλά να μάθουν, για την Οδό του Παραδείσου. Ήρθε και σήμερα ο Φωτισμός, ημέρα των Θεοφανίων, Πατήρ, Υιός και Άγιο Πνεύμα, Ορθόδοξη Παρουσία επί Γης, σφραγίδα Αλήθειας Μοναδικής, προς την Οδό του Παραδείσου. |
Ιωάννης Γ Μιχαηλίδης
Παρασκευή 6 Γενάρη 2018
© MichaelidesPost.Com®
Αιώνιο κι Ευλογημένο Βάπτισμα.
 |
Ήρθε ο Χρόνος ο Πνευματικός, συμμετοχής, συν Ιησού Χριστού σ' ευλογημένο βάπτισμα, όλης της πλάσης. Καλοδεχούμενος ο Φωτισμός και η ευθύνη μας μεγάλη. Ευχές από την Καρδιά, για μια Πορεία δυνατή κι απ' Τον Θεό Ευλογημένη. Χρόνια Πολλά, Αιώνια, Φωτισμένα. |
Κείμενο: Ι. Μιχαηλίδης
© MichaelidesPost.Com®
Να δώσει ο Θεός, χαρίσματα πολλά.
 |
 🌺 ✝️ ☦️✝️🌺Να δώσει ο Θεός, χαρίσματα πολλά, με των Αγίων του τις προσευχές, γιατί ο αγώνας ο δικός μας δεν το αξίζει. Έλα Κύριε ημών, Ιησού Χριστέ, Ευλόγησε και Φώτισε κάθε πιστό σου. Με πίστη, αγάπη και με προσευχή, βοήθησε μας να βαδίζουμε, στον δρόμο τον Δικό Σου. Αμήν.  ✨🌺 💝🌺✨ |
Εγγραφή σε:
Σχόλια (Atom)
Δημοφιλείς αναρτήσεις
-
Κυρίος Ημών Ιησούς Χριστός, να μας ευλογεί. Αγάπη ο Θεός από όλους, προς όλους, μας ζητά. Λατρεύουμε μόνο τον Τριαδικό Θεό. Ησ... -
Το Μήνυμα είναι Του Ιησού Χριστού, ξέχνα τον Αγγελιοφόρο. Μόνο Ο Κύριος Είναι Ισχυρός, τόσο που μόνο Αυτός, δύναται να σε Λυ... -
Εισήγηση πρωτοπρεσβυτέρου Γεωργίου Παγώνη, Αρχιερατικού Ρεντίνης, στην Ημερίδα που διοργανώθηκε, προς τιμήν του αγιασμένου λευίτη του Κυρί... -
Άγιε του Θεού Νικηφόρε πρέσβευε υπέρ ημών. Μητροπολίτης Μόρφου Νεόφυτος Πηγή: www.saint.gr Όσιος Νικηφόρος ο Λεπρός Ημερ... -
Είμαστε Χριστιανοί Ορθόδοξοι....!!!! Το διακηρύττουμε, το ομολογούμε και γι αυτό ΑΓΑΠΑΜΕ και ΣΕΒΟΜΑΣΤΕ τους "άλλους"....!!!! ... -
Εκεί που είναι η Παναγιά, εκεί είναι και η Ψυχή μου, εκεί θαρρώ είν' το Σπίτι μου, εκεί και η Λύτρωσή μου. Ιδιαίτερη είναι η προσευχή, π...
